အိန္ဒိယပြည်၏ သားဆက်ခြားခြင်း ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်(၂)

အိန္ဒိယပြည်၏ သားဆက်ခြားခြင်း ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်(၂)

စီမံကိန်းကြီးတစ်ခုအကောင်အထည်ဖော်ဖို့ဆိုရင် ရည်မှန်းချက်၊ ပစ်မှတ်ရှိဖို့လိုသည်။ သားဆက်ခြားစီမံချက်ကတော့
ရည်မှတ်းချက်မပါသော။ ကာယကံရှင်များ စိတ်ပါဝင်စား လာအောင် ဆွဲဆောင်စည်းရုံးရသည့် စီမံချက်တစ်ခုဖြစ်နေသည်။
ကျန်းမာရေးဝန်ထမ်းများ၏ အရည်အသွေးကိုသာသားကြောဖြတ်မည့်သူ ဘယ် လောက် များများရှာဖွေနိုင်သလဲဆိုသည့်
အရေအတွက်တစ်ခုဖြင့် သတ်မှတ်ပေးနေသည်။ လစာမရတော့မှာ၊ အလုပ်ပြုတ်သွားမှာ၊ လုပ်ငန်းခွင်ဆုကြေးကလေးမရ
လိုက်မှာ စသည့် စိုးရိမ်စိတ်များဖြင့် အလုပ်လုပ်နေကြရတာပါ။

အမှန်တော့ သားဆက်ခြားသည့် လုပ်ငန်းဆိုသည်မှာ ကာယကံရှင် မိခင်လောင်းနှင့် တိုင်ပင်ဆွေးနွေးပြီး ကာယကံရှင်
ကိုယ်တိုင် ဆုံးဖြတ်ရွေးချယ်ရသည့် လုပ်ငန်းတစ်ခုဖြစ် ပါ သည်။ သားဆက်ခြားရေးလုပ်ငန်းမှာ သားကြောဖြတ်သည့်
နည်းလမ်းကလေးကပြန်တွေ့ ရှိနေပါရက်နှင့် အိန္ဒိယကျန်းမာရေးဌာနာက သားကြောဖြတ်နည်းလမ်းကို မခမဲ့၊ ငွေကြေးမက်
လုံးပါပေးလျက် အသုံးပြုနေခြင်းမှာ မျိုးဆက်ပြန့်ပွားနိုင်သည့်အရွယ် အမျိုးသမီးထုကို ‘တာဝန် မယူနိုင်သည့် ကလေးမွေးသူများ
‘(Irresponsible breedrs) များအဖြစ် သတ်မှတ် ထားသကဲ့ သို့ဖြစ်နေသည်ဟု ထောက်ပြဝေဖန်ကြသူများလည်း ရှိနေသည်။

အမှန်တော့ အိန္ဒိယအမျိုးသမီးထု၏ အသိဉာဏ်ကမနိမ့်ပါးပါ။ သုတေသနစစ်တမ်းမှာ ဆိုရင် အိန္ဒိယအမျိုးသမီးများအနေဖြင့်
သားသမီးအရေအတွက် နည်းနည်းသာလိုချင်ကြသော် လည်း သားဆက်ခြားသည့်နည်းလမ်းများကို မသိခြင်း၊ သိနေသော်ငြား
ထိုနည်းလမ်းများနှင့် အလှမ်းဝေးနေခြင်း စည့် ပြသနာများရှိနေကြသည်ဟု သိရသည်။ လက်တွေ့ မြေပြင်မှာတော့
အမျိုးသမီးထုအပေါ် သားဆက်ခြားနည်းလမ်းများ ချပြ၊ ရှင်းပြခြင်းမရှိ၊စဉ်းစားဆုံးဖြတ်ရွေးချယ် ခွင့်မပြုပဲသားကြောဖြတ်ဖို့ကိုသာ
အိန္ဒိယအစိုးရအနေဖြင့် တိုက်တွန်းနေလေသည်။

တရုတ်ပြည်မှာ တစ်အိမ်ထောင်ကလေးတစ်ယောက် မူဝါဒဆိုတာရှိသည်။ သားသမီး တစ်ယောက်ထက် ပိုယူခွင့်မရှိ။
အိန္ဒိယမှာတော့ ပြည်နယ် ၁၁ ပြည်နယ်မှာ အစိုးရများက တစ်အိမ်ထောင် ကလေးနှစ်ယောက်သာယူရမည့် မူဝါဒကို
တရားမဝင်ကျင့်သုံးနေကြသည်။ တရားမဝင်ဟုဆိုရခြင်းက ဗဟိုအစိုးရ၊ ကျန်းမာရေးဌာနများက ဥပဒေ၊ စည်းမျဉ်းချမှတ်ခြင်း
မရှိပါပဲလျက် ကျင့်သုံးနေကြခြင်းကိုဆိုလိုတာပါ။ ဥပမာပြရမည်ဆိုရင် သားသမီးနှစ်ဦးထက် ပို နေသော မိသားစုများကို
လူမှုဖူလုံရေး အထောက်အပံ့တွေ အလွယ်တကူမပေးတာမျိုးဖြစ် ပါသည်။

သားကြောဖြတ်နည်းလမ်းတစ်ခုတည်းကို အသုံးပြုဖို့ ဖိအားတွေပေးနေခြင်းက တခြားသောသားဆက်ခြားနည်းလမ်း
များတွင်ကျယ်လာစေမှုကို ဖိနှိပ်ထားသကဲ့သို့ ဖြစ်ပါ သည်။ အမှန်တော့ အမျိုးသမီးထု၏ ပညာအရည်အသွေးမြင့်တက်
လာသည်နှင့် အမျှ၊ မိသားစုအရွယ်အစားတွေ သေးလာသည်နှင့်အမျှ လူငယ်အိမ်ထောင်သည်များအဖို့ သားကြောဖြတ်သည့်
နည်းလမ်းထက် သားဆက်ခြားနိုင်သည့် တခြားသော နည်းလမ်းများကို ပိုပြီးအသုံးပြုချင်ကြမှာပါ။ အခုကလေးမယူသေး
လည်းနောက် လေး၊ ငါးနှစ်မှာ ယူချင်ယူမည်။ သားကြောဖြတ်လိုက်သည့်အခါ သားသမီးယူဖို့ မဖြစ်နိုင်တော့။ အစိုးရ၏
နည်းလမ်းက အိမ်ထောင်ကျပြီးတာနှင့် သားသမီးမြန်မြန်ယူ၊ ဆက်တိုက်ယူ။ ပြီးတာနှင့် သားကြောဖြတ် ပစ် ဆိုတာမျိုးလို ဖြစ်နေသည်။

ယနေ့အိန္ဒိယနိုင်ငံ၏ အနေအထားက နိုင်ငံသမိုင်းတလျှောက် သားသမီးမွေးနိုင်သည့် အရွယ်ကောင်း လူငယ်ဦးရေအများ
ဆုံးဖြစ်နေသည်။ တခြားဖွံ့ဖြိုးပြီးတိုင်းပြည်များမှာသားသမီး မယူကြတော့တာ၊ သက်ကြီးရွယ်အို လူဦးရေအချိုးအဆ
ပိုများလာတာကို သတိပြုမိကြဖို့ဖြစ်ပါ သည်။ ထိုသို့သောအခြေအနေမျိုးမှာ Counselling ခေါ်သည့် သားဆက်ခြားရေးနှင့်
ပတ်သက်ပြီး ဆွေးနွေးညှိနှိုင်းမှု ပြုလုပ်ခံကြရသည်ဟု ဆိုပါသည်။ ကျန်မိခင်များကတော့ သား ဆက်ခြားဖို့ ဘာမှမသိလိုက်ပဲ
ဆေးရုံဆင်းသွားကြရတာ ဖြစ်ပါသည်။အိန္ဒိယနိုင်ငံ၏ စုစုပေါင်းမျိုးပွားနှုန်း Total fertility rate(TFR) 1991 ခုနှစ်တွင်
၃.၆ ရှိနေခဲ့ရာမှ ၂၀၁၂ ခုနှစ်မှာ 2.4 အထိကျဆင်းလာခဲ့သည်။ ပြည်နယ်အလိုက် TRF ကွဟချက်တော့ ရှိနေသည်။ ဥပမာ
လူဦးရေသိပ်သည်းသည့် ဘီဟာပြည်နယ်နှင့် အတ်တာပရာဒတ်ရှ်ပြည်နယ်များမှာတော့ TRF က ၃.၅ အထိရှိနေဆဲပါ။

ယနေ့အိန္ဒိယပြည်မှ အမျိုုးသမီးထု၏ ၁၂%က ကိုယ်ဝန်နောက်ကျမှယူဖို့၊ သားဆက် ခြားဖို့ စိတ်ကူးရှိနေကြသော်လည်း
ထိုသားဆက်ခြားနည်းလမ်းများနှင့် အလှမ်းဝေး နေဆဲဖြစ် ပါသည်။ မြို့ပြနှင့် ကျေးလက် ကျန်းမာရေးစောင့်ရှောက်မှု
ကွာဟချက်ကလည်း အတော့်ကို ကြီးမားနေသည်။ အစိုးရ၏ မူဝါဒဖြစ်သော အစုအပြုံလိုက်သားကြောဖြတ် လုပ်ငန်းကြောင့်
အိမ်ထောင်သည် လူငယ်တွေခမျာကလေးတွေ မြန်မြန်ယူပြီးသားကြော တစ်ခါတည်းဖြတ် ပစ်ခံနေရသောကြောင့်
လူဦးရေပေါက်ဖွားနှုန်းကလတ်တလောအခြေအနေ မှာ ပိုပြီးမြင့် တတ် လာနေသည်။

နောက်ထက်သင်ခင်စားယူဖွယ်တစ်ခုက ပြည့်သူ့ကျန်းမာရေး စီမံချက်များချမှတ်သည့် အခါမှာ အရည်အသွေးပြည့်မီသည့်
ကျန်းမာရေးစောင့်ရှောက်မှုနည်းလမ်းများကို အသုံးပြုနိုင် ဖို့၊ ထိုနည်းလမ်းများကို အချိန်ပြည့် စံနှုန်းတိုင်းတာနိုင်သည့်
အစီအမံများရှိနေဖို့၊ ရေတို မဟုတ်ပဲ ရေရှည်စီမံကိန်းများ၊ အစီအမံများဖြင့် ဆောင်ရွက်သွားနိုင်ကြဖို ဖြစ်ပါသည်။

Ref: India’s sterilization scandal by Dinesh C Sharma

Dr လွှမ်းမိုးဟန်

အိႏၵိယျပည္၏ သားဆက္ျခားျခင္း ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္(၂)

စီမံကိန္းႀကီးတစ္ခုအေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ဆိုရင္ ရည္မွန္းခ်က္၊ ပစ္မွတ္ရွိဖို႔လိုသည္။ သားဆက္ျခားစီမံခ်က္ကေတာ့
ရည္မွတ္းခ်က္မပါေသာ။ ကာယကံရွင္မ်ား စိတ္ပါ၀င္စား လာေအာင္ ဆြဲေဆာင္စည္း႐ုံးရသည့္ စီမံခ်က္တစ္ခုျဖစ္ေနသည္။
က်န္းမာေရးဝန္ထမ္းမ်ား၏ အရည္အေသြးကိုသာသားေၾကာျဖတ္မည့္သူ ဘယ္ ေလာက္ မ်ားမ်ားရွာေဖြနိုင္သလဲဆိုသည့္
အေရအတြက္တစ္ခုျဖင့္ သတ္မွတ္ေပးေနသည္။ လစာမရေတာ့မွာ၊ အလုပ္ျပဳတ္သြားမွာ၊ လုပ္ငန္းခြင္ဆုေၾကးကေလးမရ
လိုက္မွာ စသည့္ စိုးရိမ္စိတ္မ်ားျဖင့္ အလုပ္လုပ္ေနၾကရတာပါ။

အမွန္ေတာ့ သားဆက္ျခားသည့္ လုပ္ငန္းဆိုသည္မွာ ကာယကံရွင္ မိခင္ေလာင္းႏွင့္ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးၿပီး ကာယကံရွင္
ကိုယ္တိုင္ ဆုံးျဖတ္ေရြးခ်ယ္ရသည့္ လုပ္ငန္းတစ္ခုျဖစ္ ပါ သည္။ သားဆက္ျခားေရးလုပ္ငန္းမွာ သားေၾကာျဖတ္သည့္
နည္းလမ္းကေလးကျပန္ေတြ႕ ရွိေနပါရက္ႏွင့္ အိႏၵိယက်န္းမာေရးဌာနာက သားေၾကာျဖတ္နည္းလမ္းကို မခမဲ့၊ ေငြေၾကးမက္
လုံးပါေပးလ်က္ အသုံးျပဳေနျခင္းမွာ မ်ိဳးဆက္ျပန႔္ပြားနိုင္သည့္အရြယ္ အမ်ိဳးသမီးထုကို ‘တာဝန္ မယူနိုင္သည့္ ကေလးေမြးသူမ်ား
‘(Irresponsible breedrs) မ်ားအျဖစ္ သတ္မွတ္ ထားသကဲ့ သို႔ျဖစ္ေနသည္ဟု ေထာက္ျပေဝဖန္ၾကသူမ်ားလည္း ရွိေနသည္။

အမွန္ေတာ့ အိႏၵိယအမ်ိဳးသမီးထု၏ အသိဉာဏ္ကမနိမ့္ပါးပါ။ သုေတသနစစ္တမ္းမွာ ဆိုရင္ အိႏၵိယအမ်ိဳးသမီးမ်ားအေနျဖင့္
သားသမီးအေရအတြက္ နည္းနည္းသာလိုခ်င္ၾကေသာ္ လည္း သားဆက္ျခားသည့္နည္းလမ္းမ်ားကို မသိျခင္း၊ သိေနေသာ္ျငား
ထိုနည္းလမ္းမ်ားႏွင့္ အလွမ္းေဝးေနျခင္း စည့္ ျပသနာမ်ားရွိေနၾကသည္ဟု သိရသည္။ လက္ေတြ႕ ေျမျပင္မွာေတာ့
အမ်ိဳးသမီးထုအေပၚ သားဆက္ျခားနည္းလမ္းမ်ား ခ်ျပ၊ ရွင္းျပျခင္းမရွိ၊စဥ္းစားဆုံးျဖတ္ေရြးခ်ယ္ ခြင့္မျပဳပဲသားေၾကာျဖတ္ဖို႔ကိုသာ
အိႏၵိယအစိုးရအေနျဖင့္ တိုက္တြန္းေနေလသည္။

တ႐ုတ္ျပည္မွာ တစ္အိမ္ေထာင္ကေလးတစ္ေယာက္ မူဝါဒဆိုတာရွိသည္။ သားသမီး တစ္ေယာက္ထက္ ပိုယူခြင့္မရွိ။
အိႏၵိယမွာေတာ့ ျပည္နယ္ ၁၁ ျပည္နယ္မွာ အစိုးရမ်ားက တစ္အိမ္ေထာင္ ကေလးႏွစ္ေယာက္သာယူရမည့္ မူဝါဒကို
တရားမဝင္က်င့္သုံးေနၾကသည္။ တရားမဝင္ဟုဆိုရျခင္းက ဗဟိုအစိုးရ၊ က်န္းမာေရးဌာနမ်ားက ဥပေဒ၊ စည္းမ်ဥ္းခ်မွတ္ျခင္း
မရွိပါပဲလ်က္ က်င့္သုံးေနၾကျခင္းကိုဆိုလိုတာပါ။ ဥပမာျပရမည္ဆိုရင္ သားသမီးႏွစ္ဦးထက္ ပို ေနေသာ မိသားစုမ်ားကို
လူမွုဖူလုံေရး အေထာက္အပံ့ေတြ အလြယ္တကူမေပးတာမ်ိဳးျဖစ္ ပါသည္။

သားေၾကာျဖတ္နည္းလမ္းတစ္ခုတည္းကို အသုံးျပဳဖို႔ ဖိအားေတြေပးေနျခင္းက တျခားေသာသားဆက္ျခားနည္းလမ္း
မ်ားတြင္က်ယ္လာေစမွုကို ဖိႏွိပ္ထားသကဲ့သို႔ ျဖစ္ပါ သည္။ အမွန္ေတာ့ အမ်ိဳးသမီးထု၏ ပညာအရည္အေသြးျမင့္တက္
လာသည္ႏွင့္ အမၽွ၊ မိသားစုအရြယ္အစားေတြ ေသးလာသည္ႏွင့္အမၽွ လူငယ္အိမ္ေထာင္သည္မ်ားအဖို႔ သားေၾကာျဖတ္သည့္
နည္းလမ္းထက္ သားဆက္ျခားနိုင္သည့္ တျခားေသာ နည္းလမ္းမ်ားကို ပိုၿပီးအသုံးျပဳခ်င္ၾကမွာပါ။ အခုကေလးမယူေသး
လည္းေနာက္ ေလး၊ ငါးႏွစ္မွာ ယူခ်င္ယူမည္။ သားေၾကာျဖတ္လိုက္သည့္အခါ သားသမီးယူဖို႔ မျဖစ္နိုင္ေတာ့။ အစိုးရ၏
နည္းလမ္းက အိမ္ေထာင္က်ၿပီးတာႏွင့္ သားသမီးျမန္ျမန္ယူ၊ ဆက္တိုက္ယူ။ ၿပီးတာႏွင့္ သားေၾကာျဖတ္ ပစ္ ဆိုတာမ်ိဳးလို ျဖစ္ေနသည္။

ယေန႔အိႏၵိယနိုင္ငံ၏ အေနအထားက နိုင္ငံသမိုင္းတေလၽွာက္ သားသမီးေမြးနိုင္သည့္ အရြယ္ေကာင္း လူငယ္ဦးေရအမ်ား
ဆုံးျဖစ္ေနသည္။ တျခားဖြံ့ၿဖိဳးၿပီးတိုင္းျပည္မ်ားမွာသားသမီး မယူၾကေတာ့တာ၊ သက္ႀကီးရြယ္အို လူဦးေရအခ်ိဳးအဆ
ပိုမ်ားလာတာကို သတိျပဳမိၾကဖို႔ျဖစ္ပါ သည္။ ထိုသို႔ေသာအေျခအေနမ်ိဳးမွာ Counselling ေခၚသည့္ သားဆက္ျခားေရးႏွင့္
ပတ္သက္ၿပီး ေဆြးေႏြးညႇိႏွိုင္းမွု ျပဳလုပ္ခံၾကရသည္ဟု ဆိုပါသည္။ က်န္မိခင္မ်ားကေတာ့ သား ဆက္ျခားဖို႔ ဘာမွမသိလိုက္ပဲ
ေဆး႐ုံဆင္းသြားၾကရတာ ျဖစ္ပါသည္။အိႏၵိယနိုင္ငံ၏ စုစုေပါင္းမ်ိဳးပြားႏွုန္း Total fertility rate(TFR) 1991 ခုႏွစ္တြင္
၃.၆ ရွိေနခဲ့ရာမွ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္မွာ 2.4 အထိက်ဆင္းလာခဲ့သည္။ ျပည္နယ္အလိုက္ TRF ကြဟခ်က္ေတာ့ ရွိေနသည္။ ဥပမာ
လူဦးေရသိပ္သည္းသည့္ ဘီဟာျပည္နယ္ႏွင့္ အတ္တာပရာဒတ္ရွ္ျပည္နယ္မ်ားမွာေတာ့ TRF က ၃.၅ အထိရွိေနဆဲပါ။

ယေန႔အိႏၵိယျပည္မွ အမ်ဳုိးသမီးထု၏ ၁၂%က ကိုယ္ဝန္ေနာက္က်မွယူဖို႔၊ သားဆက္ ျခားဖို႔ စိတ္ကူးရွိေနၾကေသာ္လည္း
ထိုသားဆက္ျခားနည္းလမ္းမ်ားႏွင့္ အလွမ္းေဝး ေနဆဲျဖစ္ ပါသည္။ ၿမိဳ႕ျပႏွင့္ ေက်းလက္ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မွု
ကြာဟခ်က္ကလည္း အေတာ့္ကို ႀကီးမားေနသည္။ အစိုးရ၏ မူဝါဒျဖစ္ေသာ အစုအျပဳံလိုက္သားေၾကာျဖတ္ လုပ္ငန္းေၾကာင့္
အိမ္ေထာင္သည္ လူငယ္ေတြခမ်ာကေလးေတြ ျမန္ျမန္ယူၿပီးသားေၾကာ တစ္ခါတည္းျဖတ္ ပစ္ခံေနရေသာေၾကာင့္
လူဦးေရေပါက္ဖြားႏွုန္းကလတ္တေလာအေျခအေန မွာ ပိုၿပီးျမင့္ တတ္ လာေနသည္။

ေနာက္ထက္သင္ခင္စားယူဖြယ္တစ္ခုက ျပည့္သူ႔က်န္းမာေရး စီမံခ်က္မ်ားခ်မွတ္သည့္ အခါမွာ အရည္အေသြးျပည့္မီသည့္
က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မွုနည္းလမ္းမ်ားကို အသုံးျပဳနိုင္ ဖို႔၊ ထိုနည္းလမ္းမ်ားကို အခ်ိန္ျပည့္ စံႏွုန္းတိုင္းတာနိုင္သည့္
အစီအမံမ်ားရွိေနဖို႔၊ ေရတို မဟုတ္ပဲ ေရရွည္စီမံကိန္းမ်ား၊ အစီအမံမ်ားျဖင့္ ေဆာင္ရြက္သြားနိုင္ၾကဖို ျဖစ္ပါသည္။

Ref: India’s sterilization scandal by Dinesh C Sharma

Dr လႊမ္းမိုးဟန္